Episode 11; Destination Perth

G'day amigos!

Nu alweer helemaal aan de andere kant van Oz aanbeland, Perth welteverstaan. Heeft een tijdje geduurd om er te komen, al doortuffend met onze Van hebben we de 3000 kilometertjes die deze trip lang is lekker rustig aan gedaan.

Eerst nog 2 ochtenden bij oom Kees in Adelaide in de garage flink wat sterke bakken koffie achterover geslagen en wat gebabbeld met z'n nogal multiculturele samenstelling van personeel. Hartstikke gezellig, maar we moesten weer verder. Maandagochtend vroeg vertrokken richting het einde der civilizatie genaamd Port Augusta om van daaruit eerst de Flinders Ranges aan te doen.


---Flinders Ranges---


De Flinders Ranges is een gigantisch bergachtig gebied in Zuid-Australie, wat grenst aan en overloopt in de uitgestrekte droge Outback. Via steeds kleinere plaatsjes en hogere buurtsuperprijzen zijn we beland in Wilpena, hartje Flinders Ranges. Van daaruit een paar mooie walks gedaan door het national park en flink wat spectaculaire kiekjes geschoten. 's Nachts waren de sterrenhemels weer spectaculair, maar hoe je het ook went of keert, dat krijgen we dus maar niet op de foto ;). Grote delen van de weg waren daar allemaal unsealed, dus Van Binsbergen (zoals we onze Van nu maar bij gebrek aan betere namen gedoopt hebben) had het af en toe flink zwaar te verduren. Toch is dat off-road rijden wel erg vet, maar toch maar niet te veel gedaan. Achteraf is dat een goede beslissing gebleken, want we hadden een band al flink aan gort gereden. De derde dag zijn we er echter achtergekomen hoe kindertjes in Arika zich af en toe moeten voelen; het aantal vliegen rees de pan uit. Zo'n 50 p.p. gebruikten onze ruggen en gezichten als tijdelijke uitvalsbasis. Hoewel het hilarische foto's oplevert waren we na 4 uur banjeren en achtervolgd te worden, op z'n zachtst gezegd "not amused" en zijn we maar weer richting Port Augusta gereden. De eerste dag hebben we daar trouwens echt niet normaal veel kangaroos op de weg gezien, kilometers achter elkaar. Heb ik wel een aardig filmpje van gemaakt. Ik zal hem proberen erop te krijgen, maar het internet hier in de bieb is zo traag als dikke .....

In Port Augusta door de nodige ontmoedigende verhalen toch maar de nodige voorbereidingen getroffen om, als we ergens in de Outback stranden, de wachttijd op Outback Jack zo aangenaam mogelijk te maken. Blikvoer, noodles, water en bier is alles wat een mens dan nodig kan hebben, dachten we zo.


---Destination Perth---


De reis richting Perth is te vergelijken met de afstand London-Moskou had ik me laten wijsmaken door de Lonely Planet en dat is natuurlijk niet niks. De Tom Tom beweerde dat we over 1195 (!!) km linksaf moesten slaan om in Perth te geraken, best wel bizar... Via allerlei kleine plaatsjes van nog onder de 50 inwoners en roadhouses voor de nodige tankbeurten de weg richting de grens met West-Australie vervolgt. De dode kangaroos langs de weg waren niet van de lucht kan ik je vertellen. Niet normaal hoeveel van die beesten als karkassen langs de weg liggen. Af en toe nog een onzekere emu (moet ik nu wel of niet oversteken) langs de weg gezien, maar voor de rest gewoon de blik op oneindig en gaan met die Van. Gelukkig genoeg muziek bij ons om in ieder geval niet in slaap te vallen, maar dan nog kan het rijden aardig saai worden. Nadat we in Border Village een opfriscursusje economie gehad hebben we (De lokale benzineleveranciers hebben berekend dat ze weg konden komen met een benzineprijs van $1,90 per liter), toch maar de tank weer volgegooid om richting West-Australie te rijden.

Toevallig parkeerden we daar onze Van naast een andere waar drie Nederlanders in zaten. Een jongen uit Zoetermeer en twee dames uit de Domstad, die maar 300 meter van me vandaan bleken te wonen. Na het gebruikelijke vraaggesprek omvattende waar kom je vandaan/hoe lang ben je hier/wat zijn de plannen besloten we wat over was van de trip over de Nullarbor richting Perth met z'n vijven te trotseren.
Onderweg nog uit verveling spontaan een statistisch onderzoekje gestart; hoeveel procent van de auto/truck drivers uit Oz groet terug als ze vanuit Van Binsbergen begroet worden door 2 backpackers. Het onderzoeksresultaat is niet echt verbluffend te noemen, 60 % procent groet terug. Voor de wat meer statistisch aangelegden onder ons, er was een significante correlatie tussen het niet groeten en het truckchauffeur zijn.


---South West Australia---


De laatste dag van het kilometervreten zijn we beland in Esperance, een schitterende stad aan de zuidkust van Oz. Daar een caravanpark opgezocht om de broodnodige douche te pakken en eens even lekker te relaxen. Het stadje zelf is niet heel boeiend, maar nog wel in een nationaal park weer een mooie wandeling gemaakt. Een paar dagen eigenlijk rustig aan gedaan en daarna richting Albany gereden. Daar hebben we echt de allermooiste stranden van ons prille (is het eigenlijk nog wel zo pril op je 26e?) leven mogen aanschouwen. Zo helder en zo schoon, word je spontaan vrolijk van als je dat niet al was.

Daar hebben Sander (jongen uit Sweet Lake city), Jos en ik ook nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt de vrienden van m'n tante Corrie te bezoeken, die hun restaurantje hadden in Albany. Even leuk gebabbeld in hun bar en natuurlijk een drankje van de zaak gekregen.

Nog een hoogtepuntje was een 75 meter hoge karri boom, waar deze regio bezaaid mee is, beklimmen. Gewoon speilen in de boom en klimmen maar. Wel stoer eigenlijk als je bedenkt dat als je loslaat, je waarschijnlijk een truckje in de lucht doet dat je zeker niet na kan gaan vertellen.

Maar... wat niet in de brochures van Oz stond toen ik ze een maandje of 8 geleden bekeek, is dat het hier ook flink kan regenen. Nu hebben we al anderhalve week een beetje regen en wind en niet al te hoge temperaturen. Het lot wilde dat we net een flinke walk deden, toen moeder natuur besloot ons te bestoken met een fikse hoosbui, waardoor we nat tot op ons vel de tocht afgerend hebben. Wel grappig, alleen niet als je in je Van wilt slapen, zoals het een echte low-budget backpacker betaamt. Dus toen maar met z'n vijven een motelletje gepakt. De TV kwam uit het stenen tijdperk (draaiknoppen om de frequentie te zoeken, kick!), maar dat mocht de pret niet drukken. De dagen daarna door het slechte weer maar besloten meteen de koers op Perth te zetten. Hier is alles weer prima; grote stad, beter weer en internet en dat soort zaken. Morgen nog een AFL (Australian Football League) match bezoeken, ook niet verkeerd!

Eigenlijk zijn Sander, Jos en ik nu op zoek naar een baan, maar uiteraard zijn we er net in een tijd dat alles vol zit met backpackers. Sander heeft de zinnen al op appels plukken gezet, maar Jos en ik willen eigenlijk een baantje dat ietsjes uitdagender is dan in een boomgaard rondbanjerren van 9 tot 5. Maar goed we zien wel. Anders inderdaad maar even letterlijk en figuurlijk de handen uit de mouwen steken om de cash flow weer een beetje de credit kant op te doen kantelen.

Blijven komen met die reacties, altijd leuk om te lezen!

liefs, kusjes, groeten,

Ivo

P.S. Lekker PSV!!!