Episodes 4 en 5; Beijing en Shanghai

Ni hao!

Bij voorbaat alvast sorry voor de lengte van het bericht, maar we hebben weer 'ns aardig wat beleefd, dus.. We zijn nu alweer 3 dagen in Shanghai en morgen vertrekken we hier alweer. Dit omdat Jos de 21e vanaf Shenzhen naar Bangkok vliegt en dan de 23e naar Sydney. Ik vertrek de 24e vanaf Hong Kong naar Sydney. Net een treinreis geboekt van 17 uur op een zitplaats richting Shenzhen. Beetje jammer, maar scheelt enorm veel geld ten opzichte van een slaapplaats, dus wagen we wederom de gok. Dit hadden we ook al gedaan vanaf Beijing naar Shanghai alleen was de reis toen “maar” 13 uur. We hebben geen oog dichtgedaan omdat je met z’n zessen zit, maar op zich was de stoel die je kreeg best okay. De hele coupé uiteraard volgepakt met Chinezen, die je aanstaren alsof je van mars komt, maar bij ons zat een jongen uit Costa Rica, dus dat was nog best vol te houden; hij kon zowel Engels als Chinees en uiteraard Spaans. Zat ook nog een Chinese vent bij, die we wat woordjes Engels hebben geleerd en hij ons wat Chinees. Echt niet te doen die taal…


-----Beijing-----


15 miljoen mensen op dat hele kleine stukje aarde… En nee dan heb ik het niet over de ode aan ons kikkerlandje door de heren Fluitsma en Van Tijn, maar over zowel Beijing als Shanghai. Beijing, wat letterlijk noordelijke hoofdstad betekent, is echt een aparte stad moet ‘k zeggen. Willen we de metro in lopen, zien we uiteraard 1000 andere Chinezen die met ons dezelfde actie voor ogen hebben. Op zich worden dingen normaliter wel goed geregeld door Chinezen, maar in de metro is dat wel even anders. Een of andere Melkertbaan figuur perst na het fluitsignaal nog even de hele metro vol mensen zodat echt iedereen op elkaar gedrukt wordt en laat dan de deur dichtgaan als er echt niemand meer bijpast. Er werd nog net niet gestapeld, hehe. Plots schoot me te binnen hoe het ook alweer was als eerstejaars studentje in bus 12 richting de Uithof, Utrecht, maar ik concludeerde al snel dat deze belevenis van een heel ander kaliber was.

Gelukkig in Beijing weer een normale warme douche met fatsoenlijke straal kunnen ervaren en daarna een paar dagen veel van de stad gezien. De eerste dag meteen maar even Tian’anmen Square en de “Forbidden City” meegepakt. Dat is het hartje van Beijing en een flinke toeristische trekpleister bleek al snel. Overal van die Chinezen met hippe fotoapparatuur en af en toe een westerling. Iedereen wil op de foto achter de grote foto van Mao Zedong, dus wij uiteraard ook. Echt een supergroot plein, dat ooit in opdracht van diezelfde Mao is gemaakt. De stratenbouw van China stond pleinen van oudsher niet toe, om samenscholingen tussen mensen te voorkomen, maar Mao dacht daar heel anders over en wilde dat China meteen het grootste plein ter wereld kreeg. Zijn wil geschiedde uiteraard en China kreeg het grootste plein ter wereld, Tian’anmen Square. Uiteraard volgden daar weleens protesten op de corrupte Chinese regering, waardoor in bijv. 1989 vele studenten en burgers omkwamen, die daar protesteerden tegen de corruptie. Vandaar dat er een beetje aan apart sfeertje hangt met veel gewapende soldaten, waarvan menig niet ouder dan 18 werd geschat. Daarna naar de Forbidden City gegaan. Mooi aangekleed allemaal en heel groots opgezet. Beetje jammer dat daar vroeger alleen de keizers in leefden met hun duizenden maitresses en de bevolking er nooit in mocht.

De dag erna flink wat rondgelopen in het zomer paleis. Mooie ervaring, vooral de natuur was verbluffend mooi. Het enige mindere van Beijing is, dat het klimaat nogal te wensen overlaat in de winter, of eigenlijk beter gezegd; late herfst. We kwamen er net aan toen het flink kouder werd, zo rond het vriespunt. Zonder regen dan wel, maar als je uit de 20 graden en hoger komt wel ff een tegenvallertje. Dus na 3 uur daar rondlopen waren we zo onderkoelt, dat we de boel de boel lieten en weer middels een hectische busrit van een uur door Beijing bij ons hostel arriveerden. We zijn ook nog naar het Olympisch park geweest in Beijing. De stadions zien er echt ronduit overweldigend uit en staan ook allemaal al, maar het park zelf is nog bij lange na niet af en dat zal nog wel een behoorlijke kluif worden om af te krijgen voor de aanstaande Olympische spelen. Maar goed, aan mankracht geen gebrek in China, hehe. In een stadion waar we wel in mochten een toernooitje Wushu (soort Kung Fu) meegemaakt. Het leek af en toe echter meer op karate voor mindervaliden dan op echt Kung Fu (waarschijnlijk omdat er geen Chinezen en Japanners meededen, die schat ik echt wat hoger in..), zodat we het na een uurtje wel weer gezien hadden. De dag erna naar een ander verplicht – maar daarom zeker niet minder leuk – nummertje geweest: De Chinese muur. We zijn met de bus naar een plekje (Badaling) 70 km. ten noorden van Beijing gebracht en hebben daar dus de muur beklommen. Echt geweldig om mee te maken, maar de colletjes waren wederom niet van de lucht. Meer dan eens moesten we weer aan een colletje van de buitencategorie geloven. Na Hua Shan was dit echter appeltje eitje voor ons. Trouwens voor degenen die wilden weten hoe het met de spierpijn stond, zowel Jos als ik hadden 4 dagen spierpijn na de slopende klim in Hua Shan ;). In het hoogseizoen is het hier echt een gekkenhuis, hebben we ons laten vertellen, maar daar hebben wij niks van meegekregen. Zelfs stukken muur belopen zonder toeristen, dus dat was wel tof. Wel een beetje jammer als je zo’n standje spot, waar ze dingen verkopen als een “I Climbed The Wall”- t shirt, of je je naam in een medaille kan laten graveren, maar al met al een aparte ervaring.

Die avond hadden we met een vroegere vriend van me afgesproken, die nu in Beijing samen met z’n vriendin voor een half jaar Chinees studeert. Bij hem op de campus ergens in een café met de illustere naam “Blablabar” wat bier naar binnen gewerkt, was gezellig. Zo gezellig zelfs, dat we beiden met een redelijke kater ontwaakten en de fles water het flink moest bezuren. Die dag rustig aan gedaan en wat gewinkeld. Je hebt in Beijing Silk Street, een groot warenhuis waar echt alles verkocht wordt, dat nagemaakt kan worden; van Ralphje Lauren tot Nike, van Louis Vuitton tot Prada en Columbia tot The North Face. Lijkt allemaal een stukje betere kwaliteit dan we van vakantieland Turkije gewend zijn.


-----Shanghai-----


De dag erop in Shanghai aangekomen en wat rondgelopen door de binnenstad en de prachtige Bund, een straat aan de Huang Pu rivier die dwars door Shanghai loopt, met een duidelijke stempel van onze buurlanden uit imperialistische tijden. Een beetje een kruising tussen een Frans en Brits koloniaal uiterlijk. Een ding valt op aan Shanghai, veel hippe Chinezen en ook wel veel westerlingen eigenlijk. Uiteraard is dit ook vertaald naar de hostelprijzen en hebben we eerst flink moeten zoeken om met flink wat afdingen een prima tweepersoonskamer met badkamer te kunnen fixen in een hotel. Resultaat: 160 yuan (15 euro) per nacht voor 2 personen. Niet geheel onverdienstelijk al zeg ik het zelf, daar we voor dezelfde prijs een bed in een dorm in een hostel voorgeschoteld kregen.

Vandaag wilden we de skyline van Shanghai gaan bezichtigen. Dit kon op 2 plekken, de 89e verdieping van de superdeluxe Jinmao-toren en door de futuristisch ogende TV-toren (zie foto) te bestijgen. De prijzen waren echter van dermate niveau dat we besloten eerst te kijken hoe ver we zelf kwamen in dat Jinmao-hotel. Gewoon als domme Nederlanders de Jinmao-toren ingelopen en gekeken hoe hoog we konden komen zonder te betalen. Nou wil het dat brutalen de halve wereld hebben en dat ging hier zeker op. Door gewoon te doen alsof we hier een hotelkamer hadden, zijn we tot 1 verdieping onder de hoogste gekomen, met uiteraard eenzelfde geweldig uitzicht. Echt niet normaal wat een weelde daar bovenin die toren. Echt superdeluxe allemaal. Uiteraard even gekeken wat eten kostte en dat viel alles mee. Zo’n 6 euro voor een salade, das nog goed te doen. We hadden echt iets van 20 euro verwacht als de etensprijs rechtevenredig zou stijgen met de aangeboden luxe. Zelfs in de W.C. een handdoekje gekregen voor het afdrogen van de handen. Das weer eens wat anders dan een gat in de grond met bakje water ernaast dat als doortrek water moet fungeren en dus door uzelf in een vloeiende beweging in het toilet geworpen moet worden. Daarna met een grote lach op ons gezicht en flink wat mooie foto’s in de pocket afgedaald naar de begane grond.

Ikzelf wilde ook nog de TV-toren bezoeken, daar die net iets hoger komt (457 meter om precies te zijn), maar Jos hoefde niet perse, dus besloot ik even alleen te gaan. Boven aangekomen, genoten van wederom een geweldig uitzicht op Shanghai en omgeving en voor Jos maar even een filmpje gemaakt, zodat hij er toch nog iets van mee heeft gekregen ;).

Morgen reizen we dus alweer naar het zuiden, waarna Jos naar Thailand vliegt en ik nog even van plan ben 3 dagen Macau, een voormalig Portugese kolonie in China, te bezoeken.

Owja, ik heb er ook wat foto's opgedaan, maar merk nu pas dat je moet betalen voor meer foto's dan 10 :S, dus later meer!

De gebruikelijke groeten, liefs, kusjes,

Ivo