Episode 13; Destination Darwin

G'day again!

Zijn dus nu aangekomen in Darwin na een roadtrip van 3 weken. Heerlijk weertje hier, niks aan de hand. Af en toe heeft het hier wel iets weg van de Spaanse costa's met al die partyende backpackers, maar dat terzijde.


----- West Coast!-----


Over de ellenlange weg hierheen; we zijn weer flink wat ervaringen rijker, maar zeker geen illusies armer. Wat is West-Australie vet! De eerste avond waren we meteen doorgereden vanuit Perth naar de Pinnacles Desert in het zoveelste National Park. Daar geslapen om de kleurrijke zonsopgang mee te kunnen maken in dit maanlandschap bestaande uit woestijn met rotsen. Spectaculair natuurlijk, maar wel ijskoud zo om 6 uur 's ochtends, getuige Jos' Fatima outfit (zie foto). Daarna meteen richting volgende puntje in onze toer gereden: Kalbarri National Park. De spectaculaire uitzichten waren wederom niet van de lucht, waardoor we ons daar ook maar aan wat off-road wandeltochtjes hebben gewaagd. Maar goed, strak schema, dus 's avonds koers naar het volgende hoogtepuntje, Monkey Mia. Daar zouden wilde dolfijnen om je voeten moeten zwemmen in het azuurblauwe water. En inderdaad daar aangekomen bleek dat niet gelogen, maar dat was het dan ook. Als je al wel eens dolfijnen gezien hebt is het wel leuk, maar misschien de kilometers omrijden niet helemaal waard. Dus daarna riching Ningaloo Marine Park gereden. Scheen daar een supermooi rif te zitten, dus vooruit. Die nacht door de immens grote afstanden hier in het westen van Oz nog een tussenstop in Carnarvon moeten maken. Gehucht, maar toch echt de grootste stad daar in straal van 400 km. Wij goede hoop dat we Nederland-Rusland konden zien, maar 3 uur zoeken naar een motelkamer of whatever met het juiste kanaal bleek tevergeefs. Die dus moeten missen en de ochtend erna in Coral Bay maar even op internet gegaan. Tuurlijk huilen met de pet op dat die Guusje het hem weer geflikt had, maar toen we de internet kiosk uitbanjerden was deze aderlating al snel als een vuiltje voor de horizon verdwenen bij het aanzicht van azuurblauwe zeeen en parelwitte stranden. Daar ligt het koraalrif dus gewoon maar 50 meter uit de kust, dus snorkel op en gaan! De eerste dag een boottochtje geboekt. Beetje dobberen en vissen bekijken en daarna ergens gedropt om te snorkelen. De ervaring is eigenlijk een beetje te vergelijken met in een groot zoutwater aquarium zwemmen; kristalhelder water, alle kleuren van de regenboog vertegenwoordigt qua vissen, en levend koraal om je aan open te halen. Een en al jolijt, dat wel. Die dag erna hadden we uiteraard nog niet genoeg gehad, dus besloten we nog maar een toer te doen. Zwemmen met een manta-ray. Soort rog die wel 4 meter spanwijdte kan bereiken. Ze gebruiken dus gewoon een vliegtuig om die beesten te spotten en dan word je daar gedropt met snorkelgear om met een begeleider mee achter zo'n grote jongen aan te zwemmen. Geweldig om zo'n beest van een meter afstand te zien zwemmen, maar ze zijn wel sneller dan de gemiddelde snorkelaar, dus af en toe weer op de boot en opnieuw droppen. Trouwens ook nog met wat kleine Sting Rays gezwommen (ja inderdaad, de doodsoorzaak van Steve Irwin). De dag erna toen we zelf maar wat gingen snorkelen ook nog een behoorlijke schildpad gespot en daar nog een uur mee gezwommen over de koraalriffen en tussen alle vissen door. Ook niet vervelend dachten we zo.... Volgt nu even een intermezzo over het nachtelijke kilometervreten in Van Binsbergen, daar dit ook hier ergens plaats heeft gevonden en chronologie een schone zaak is.


-----Koppende Kangaroos-----


Ja, het kopje zegt het al het gaat over kangaroos... En onze Van wel te verstaan. We hadden al vaker gehoord dat 's nachts rijden niet echt verstandig is, daar de wilde beesten hier (lees; kangaroos, emus en ander inheems gedierte) rond de schemering actief worden en 's nachts al helemaal niet meer te houden zijn. Rijden in het donker is dus op eigen risico. Aangezien wij toch meer van het type eerst zien/meemaken dan geloven zijn, besloten we toch om af en toe wat 's nachts te rijden. Je moet toch wat als het steeds om 6 uur al donker is en je in de middle of nowhere zit. Afijn, dus we reden naar het andere stadje aan dat geweldige rif, het Egmond aan Zee van Oz, Exmouth, en Jos zat achter het stuur. Ik pakte op de bijrijders stoel m'n zoveelste schoonheidsslaapje en Sander lag achterin het hele Braziliaanse regenwoud om te zagen. Opeens hoor ik Jos een of andere kreet slaken terwijl hij een zwiepert aan het stuur geeft waardoor ondergetekende uiteraard wakker schrikt. Ik kijk uit het raam en zie een lompe grijze massa uit het donker tegen de deur aankomen in een soort van koppende beweging, die iets weg heeft van Mister Van Hooijdonk in zijn beste dagen. Een doffe dreun en wat schrikkende kreten later concludeert ondergetekende dat er een kangaroo is aangereden. Leuk joh, zo gratis en voor niks een opfriscursusje volkomen inelastische botsingen der natuurkunde. Voor de kangaroo waren de gevolgen van Newtons derde wet echter niet te overzien.... Resultaat: kangaroo kapot en deuk in Van Binsbergen. Lesje: niet meer rijden in het donker.


-----The Kimberley-----


Het stuk tussen Broome en Darwin wordt in Oz The Kimberley genoemd en zit vol met nationale parken met rode rots, geweldige rotsformaties, kristalheldere meren en de reden waarom er niet gezwommen dient te worden in deze regio van Oz; de Krokodil. Naar een Krokodillen park geweest in Broome, waar die beesten gevoederd werden. Echt spectaculair, vooral de zoutwater variant. In de nationale parken ook nog wat crocs kunnen spotten, al zonnebakkend op de rivieroevers. De meeste van die crocs waren echter van de zoetwater variant en dus een stuk minder gevaarlijk. Neem ook nog eens mee, dat 30 graden voor crocs toch echt te koud is om wat te ondernemen en je voelt jezelf rationeel redelijk veilig. Gevoelsmatig is natuurlijk een ander verhaal. Hoe dan ook, wel vet om een meter van zo'n wild beest af te staan, dat wel. Het merendeel van de nationale parken daar ligt op 4WD only wegen en dat wilden we Van Binsbergen na de kangaroo-catastrofe niet aan doen. Dus een toer geboekt en twee van die mooie nationale parken (Windjana Gorge en Tunnel Creek) kunnen bezoeken in een 4WD. Nog met zaklamp in de hand tot aan de knieen in het water door zo'n grot gelopen naar wat Aboriginal gekladder. Was wel aardig, maar de prijzen die ze er voor vragen (die toers) zijn echt belachelijk. Daarna zijn we weer snel doorgereden naar een andere Gorge (Hey, hoe Finidi, hoe Finidi Gorge...) voor een aardige walk door een woestijnlandschap en daarna 's avonds koers gezet naar het Northern Territory en met name Darwin. Vanuit een ander gehucht daar, Katherine genaamd, nog 2 andere nationale parken (Katherine Gorge en Litchfield) bezocht met geweldige watervallen en daar een kanootje gehuurd om relaxed rond te dobberen in wederom een Gorge. Na alle verhalen van andere reizigers, besloten we om Kakadu links te laten liggen. Na al die nationale parken die we bezocht hadden en gehuchten waar we in verbleven hebben, hadden we ook wel weer eens behoefte aan een normale stad.


-----Darwin-----


Darwin is inderdaad dus weer wat je van een stad in Oz verwacht, weinig historische dingen op het WWII monument na. Darwin is als enige stad in Oz door de Jappen plat gebombardeerd net na Pearl Harbour met de grond gelijk gemaakt te hebben. Voor de rest is het hier het droge seizoen, hetgeen gelijk staat aan 0.0 regen en elke dag gegarandeerd strak blauwe lucht. Niet vervelend vertoeven natuurlijk, maar eigenlijk zijn Jos en ik hier maar voor een ding, de Van voor een leuk prijsje verkopen. 2 dagen geleden uiteraard alle hostels langsgelopen met onze geweldige flyer, maar vooralsnog staat onze mobiel nog niet bepaald roodgloeiend. Wat heet, nog 0 reacties... Dus het verkopen van de Van kan nog wel eens even gaan duren denken we zo. Over een paar dagen maar de prijs wat droppen en hopen... Voor de rest mogen we niet klagen, dus dat doen we dan ook niet.

Hoorde trouwens van meerdere mensen dat ik soms op msn ben en niet reageer. Geen idee wat daar aan de hand is, want ben al in geen tijden meer op msn geweest... Dus om Shaggy te quoten: "It wasn't me!".

Voor de verandering heb ik er maar eens behoorlijk wat foto's opgedaan, ook zoveel moois gezien en gedaan, kunnen jullie er ook wat van meekrijgen!


Houdoe,

Ivo