Episode 19;Belizing it from Guatemalaria to Mexico

Hola mis amigos!

Todo esta bien?? De tijd is gekomen, m´n laatste bericht uit het bula. Sinds de laatste episode heb ik mezelf weer aan 2 andere landen gewaagd; Guatemala en een klein stukje Belize.


-----Guatemala-----


Een arm land, dat hoef ik niemand te vertellen. Ik had alleen wel een vermoeden dat het niet heel erg toeristisch was, maar niets is minder waar. Ook in Guatemala heeft het toerisme al een behoorlijk backpacker a.k.a. lonely planet spoor achtergelaten. De lokale reisbureaus happen natuurlijk snel en zo kun je, zonder ook maar een chickenbus van binnen bekeken te hebben, Guatemala doorkruisen met shuttlebusjes van hotel naar hotel. Dat is dus mijns inziens NIET de bedoeling. De eerste paar keer dus gewoon de chickenbus gepakt. Volgepakt met mensen en de sporadische kip en Guatemalteekse moeder die dochterlief aan ondergetekende wil koppelen. Vrijwel altijd in Guatemala draaien ze reggaeton in de bus, waardoor je eigenlijk de bus door wil stuiteren. Voor de lezers die niet echt bekend zijn met dit meesterlijke muziek genre dat zwaar populair is in Centraal Amerika, hier een linkje naar een klassieker: http://www.youtube.com/watch?v=qxSEziGEd2U

Hartstikke leuke ervaring, maar het vervelende is wel dat alles uiteindelijk niet veel scheelt qua geld. Ze zullen je altijd overchargen als je een westers uiterlijk hebt, waardoor je voor die 2 eu meer net zo goed de shuttle kunt pakken. Dus ook ik heb het er maar eens op gewaagd. Is in ieder geval wel minder zeulen met mijn mobiele klerenkast. Zeker in Guatemala City had ik daar geen zin in. Geheel tegen mijn principes in zoals iedereen weet, claimde ik een taxi voor een loopafstand van 5 km. Guatemala City is namelijk niet de plek voor wandelende spaarvarkens incluis backpack. Vanuit de taxi spotte ik in welgeteld 50 meter (pin me d´r niet op vast) tien zwervers slapende op iets wat hoogstwaarschijnlijk het trottoir moest voorstellen.

Vanuit San Cristobal, Mexico, heb ik een wederom lange busrit gepakt naar Panajachel, Guatemala, met m´n Israelische vrienden. In de 3 uur dat we door Guatemala reden, had ik nog geen fatsoenlijk geasfalteerde straat gezien, totdat we toeristisch Panajachel binnen reden. Een straat vol met reisbureaus, souvenirstands, restaurantjes en sporadisch een internetcafe. Ik kwam daar echter maar voor een ding, Lago de Atitlan. Een van de trekpleisters zijnde van de Guatemalteekse toeristenindustrie, moest ook ik eraan geloven. Een boottocht over dit heldere meer omringt door vulkanen was de paar Quetzals zeker waard. Daar drie dorpjes langs het meer bezocht en een beetje rondgebanjerd om zoals het zo mooi heet de sfeer te proeven van het reilen en zeilen in deze kleurrijke dorpjes. De volgende dag richting Antigua, volgens velen de mooiste stad van Guatemala. Mooi was het zeker -omringt door drie vulkanen-, maar overal in het centrum staan agenten met Kalashnikoffs. Voor een bank lijkt me dat in een land als Guatemala wel geplaatst, maar zelfs de McDonalds en Burger King beschikten over hun persoonlijk beschermengel. Zo waan je je als toerist toch in een veilige stad. Iedereen schijnt hier de actieve vulkaan te beklimmen, dus wie ben ik om dat niet ook gewoon te doen. De klim was niet al te zwaar, hoewel sommigen toch een paard nodig schenen te hebben. Wat ik zag was echter zeker de moeite waard. Echte lavastromen onder je voeten. Dat had ik dus nog niet gezien. Mijn schoenen hadden dit echter ook nog nooit meegemaakt, waardoor ik niet had kunnen vermoeden dat ik een halfuur later met misvormde Asics naar beneden zou struinen. Na 10 minuten over wat iedereen hoopte stabiele verharde lava lopen (boven lavastromen) begon ik al wat te ruiken. Het aroma van verbrand rubber diffundeerde in rap tempo over de vulkaan. Van een vrouw begonnen de schoenen zelfs te smelten. Ook ik rook de spreekwoordelijke nattigheid en jawel, mijn Asics waren ontdaan van de lijm, waardoor het profiel losliet. The price you have to pay zal ik maar denken..

De dag erop, daar ik een strak schema hanteerde en het in Antigua oud-Hollands regende, richting Guatemala City gegaan met chickenbus en daarna na bovengenoemde taxirit een bus naar Coban gepakt met mijn zwei Duitse Freunden. Ook mijn Duits weer eens kunnen oefenen tijdens deze lange en uiterst oncomfortabele rit, waarbij de busschauf er een sport van scheen te maken zoveel mogelijk personen in een colectivo te proppen. Resultaat: 22 personen in een colectivo bestemd voor 12. Die dag zijn we met z´n drieen naar Semuc Champey gegaan. Wederom viel m´n mond weer open van het vergezicht; ongelofelijk mooie turquoise semi-watervallen middenin de bush. Uiteraard nog een dipje gewaagd in het aangename water en met een touwladder wat grotten van binnen bekeken. Je kan je dag slechter invullen al zeg ik het zelf. De dag erna richting Flores voor wat menigeen de beste Maya ruines in Centraal Amerika noemt. Ook weer zoiets, Flores is dus een eilandje verbonden via een landbrug met het vaste land (Dus technisch gesproken geen eiland...) maar daardoor door de politie eenvoudig af te schermen voor criminaliteit met als eindresultaat wederom een veilig ogend toeristendorp. Tikal was inderdaad de moeite waard, compleet in het midden van de jungle inclusief vreemde inheemse beesten en het continue gegil en gerommel van de alomvertegenwoordige voorvaderen der mensheid, de apen. Creert een apart sfeertje en toevallig was ik er op een zondag, waardoor de lokale Maya populatie samenschoolde in Tikal om offers te doen en dansen en muziek op te voeren. Sommige van de tempels reiken boven het regenwoud uit, spectaculaire vergezichten creerende en het nodige trappen lopen vragende.

Na een en al jolijt en natuurschoon in Guatemala wilde ik eigenlijk weer richting Mexico voor spectaculaire ruines (Palenque), maar deed het toch maar niet daar ik nog herinnerde van Thailand dat je na de zoveelste Wat (tempel) immuun raakt voor kunstige bouwwerken. Dussss ik naar Belize voor een paar dagen chillen en snorkelen in Caye Caulker.


-----Belize-----


Ik ga niet pretenderen dat ik veel van Belize gezien heb, maar doe wel een poging een beeld te scheppen van deze uiterst merkwaardige oude Engelse kolonie. Allereerst is de voertaal dientengevolge Engels en niet Spaans, is het gros van de inwoners ooit geimporteerd uit Afrika en kun je overal reggae en dan in het bijzonder de riedeltjes van Bob Marley horen. Na een vluchtige stop in Belize City stapte ik op een boot naar een kaai in de buurt; Caye Caulker. De sfeer is echt hilarisch. Als je de boot afstapt, staat er op een grote tegel in de buurt al het plaatselijke motto: Go Slow. Dan hoor je dat je het eilandje binnen een half uur rondgelopen bent en zie je opeens overal golfkarretjes. Je doet de eenvoudige optelsom en beseft je dat ze te lui zijn te lopen en dus de golfkar nemen. Als je er dan in een zit (ze gaan niet harder dan 15 km/u), zie je opeens ook nog eens snelheidsdrempels en eindig je met twee gedachten: allereerst de triviale vraag waarom en als tweede een gevoel van als je ergens op de wereld niet gestrest kunt raken dan is het hier wel. Dat ben ik dus ook niet geraakt de twee volgende dagen, die ik ingevuld heb met samen met een Canadees snorkelen, appetijtelijke rum (1 Barrel) drinken en chillen. Bij het snorkelen moet ik nog even vermelden dat het rif hier niet zo mooi is als andere plekken waar ik gesnorkeld heb als West Australie en Bali, maar dat de veelvoud aan vissen en andere zeebewoners alles ruim goed maakte; met haaien, meterslange Barracuda´s en zo´n 20 stingrays (inderdaad de variant die wijlen Steve Irwin fataal werd) gezwommen.


-----Regresar a Mexico-----


Na die twee dagen ben ik weer richting Mexico gegaan, daar de klok jammer genoeg immer doortikt en het einde van m´n trip met nog een week te gaan wel erg rap in het vizier kwam. Gestopt in Tulum voor een bezoekje aan de gelijknamige ruines. De ruines zelf zijn niet heel bijzonder, maar de lokatie is echt perfect; aan de turquoise caraibische zee en omringt door palmbomen en witte stranden en ook nog eens op een kliftop. Het bouwen op idylische lokaties was de lokale Maya klaarblijkelijk niet vreemd. Daarnaast grossiert de plek in immens grote iguanas die al zonnebakkende de toeristen vermaken. De nacht in m´n hostel was een beetje vreemd, aangezien ik toen ik de deur opende een gast daar makkie aan met een aansteker een eetlepel zag verhitten. Een crackverslaafde Mexicaan dus. Hele aardige vent en uiteraard kreeg ik gratis zijn een beetje trieste levensverhaal (alles verloren door drugs) te horen en een optie op m´n eerste keer crack. Ik wilde goedlachs Van Binsbergen´s legendarische spreuk (ik gebruikt toch geen drugs man!) quoten, maar besefte me dat deze Mexicaan dat uiteraard niet zou begrijpen.

De dag erna richting Playa del Carmen gegaan. Een commercieel walhalla, maar volgens m´n guidebook nog niet half zo erg als Cancun. Benieuwd hoe dat dan is.... Maar goed het heeft ook z´n voordelen als het slecht weer is. Een kolossale Wal Mart is om de hoek en het hostel is gezellig en voorzien van alle faciliteiten en dus de paar pesos meer wel waard. Hier heb ik mijn laatste vijf dagen uitgezongen. Schade Erdnusspomenade valt er dus alleen wel extreem veel regen hier door al die depressies in Centraal Amerika op het moment, dus is er niet veel meer te doen dan chillen in het hostel en stappen. Vandaag nog wel naar Chichen Itza geweest. Hilarisch hoe toeristisch. Begrijp me niet verkeerd, de ruines zijn spectaculair, maar het my friend, special price, 5 dollar kwam me wel een beetje de strot uit na deze dag.

Vanavond nog even de laatste avond wat pesos verspillen en dan morgen de vlucht naar wederom regen neem ik aan in NL.

Bedankt voor alle reacties in m´n veredelde reisjournaal het afgelopen jaar en hopelijk zie ik jullie allen snel!

Hasta pronto y abrazos por todos!